Yaðmur yaðmýþtý az evvel
yýkanmýþ çocukluðum uzandý gökyüzünden
Çivilendi yýldýzlar karanlýðýn penceresine
çektim kýrmýzý çizgili battaniyemi üzerime.
Düþler pelerinim sürüklendi ardým sýra gökyüzüne
Yeni gülüþler topladým
yeniden sarýlmak için sevdalara...
Sessizliðin öteki kýyýsýnda
kendimden ilk dinleyiþim deðildi bu sesi.
Uzun bir tünelin ardýndan
insafsýzca gülümsese de güneþin kuyruk izleri
Okundu çoðu zaman
alnýmda baþ kaldýrmanýn güzelliði...
Esmer bir hüznün gölgesi ile
yer deðiþtirdi alfabemin adresi
Sesli ve sessiz harflerde kýrmýzý aktý aþk
dönüþtü yorgun cümlelerde kadavraya
Tentürdiyot bastým acýsa da
yanlýþa düþtüðüm kavþaklara
Bir düþün puslu adýmlarý takýldý
pencereme gerdiðim aða...
Unutuluþtan sonsuza akan köy çeþmesi gibi
veda ettim gözlerimin bitimsiz uykusunda
maviye çalan sevdalara...
Paslanýyormuþ aþklar da meðer
taþýyorken boynunda ihaneti.
Gitmelere kuruluysa antika saatleri
Takýlýrmýþ duyarsýzlýk örselenmiþ zamana
Uçurumlar açarmýþ nefeslere
görünmeden dönen rüzgarýn en hovardasý ...
Avuçlardan akýp giderken acýnýn oyduðu çizgiler
Unutulan elde yýkarmýþ selamlarý...
Yirmi dört ayar deðilmiþ
çalýntý hayatlarda öyküsel sözcükler.
Günün kamburunda yitik bir düþü dokurken
acý bir maraton koþarmýþ aþk kitabý gözlerden geçerken
Yetiþemediðim geç kalmýþlýklar devrilirken
bir sevgili gibi tüm yalnýzlýðý ile koynuma.
Sessizliði damýttým yol kavþaðý ile yan yana
bir öpüþün bitkin tadý karþýlýðýnda..
Þiirle baðladým daðýlan saçlarýmý
doldu ruhuma yaðan yaðmurlarýn aç sularý...
Boynu bükük yetmezlik en aðýr konuðu oldu sevda çiçeðimin
Karanlýklarý versem de yaylým ateþine
uyansam da yamacýnda umutsuz selamýn
Açacak boylu poslu içtenliðime seher goncalý taç yapraklarý
güneþi toplayacak yine ömrümün çiçeklenen dallarý...
iþleyeceðim bir oya gibi hayatýmýn kenarýna nokta nokta boþluklarý...
Ferda Özsoy
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.