Umudu neresinde taþýr ki bu trenler?
Derdi bilinmez garda unutulmuþ saatin.
Bekleyenin gözleri hep ufuklara deðer.
Her an kalbinden tutar, ayrýlýklar vuslatýn!
Sana; ,git..git, demenin tarifsiz yokluðunu,
Takvime veda eden o yapraklar anlatsýn!
Hasretin yürekleri yakan soðukluðunu,
Çöllerde susuz kalan o topraklar anlatsýn!
Sevginle sarmaladým, bütün duygularýmý,
Gidemem, korkuyorum geri gelemem diye!
Bu korkuyla kaç defa böldüm uykularýmý,
Unutamam, sensiz bir daha gülemem diye!..
Ýçimde git gide bir kuyu derinleþiyor..
Ne yapsam kapanmýyor, bedenimdeki boþluk.
Sanki yüzlerce kattan bir asansör düþüyor..
Terk etmiyor ki beni, bu esrarlý sarhoþluk!...
Sana; hüznün yýllara nasýl daðýldýðýný,
Üstü hiç tozlanmayan, hatýralar anlatsýn!
Istýrabýn gözlerde nasýl boðulduðunu,
Sinelere hapsolan, dilsiz sýrlar anlatsýn!
Kiminin kaderine yumak yumak tebessüm,
Kimininse bitmeyen acý bir hüsran düþer..
Kiminin hayatýna güller dolu dört mevsim,
Kimininse gönlüne bir ömür hicran düþer...
Ey ruhuma yakýným, ey halimden anlayan!
Layýk deðilsem eðer, götür getirdiðini!..
Ey dün ile bugünü gönlümde harmanlayan!
Mevla alýr yalnýzca, kuluna verdiðini!...