BİR ÖZLEM BİRDE VEFA.

Akmasýn göz yaþlarým mevsim sonbahar.
Bulutlar bile masum aðlýyor þimdi.
Aðaçlar dökerken yapraklarýný.
Çýrýlçýplak yalýnýz dallarýyla bir baþýna.
Hüzün neyine senin ey koca çýnar yapraklar olmayýnca sessiz sedasýz.
Baharý beklersin gülmek için özlersin.
Seni kýþta sevmek sonbaharda anlamamak ne ne hazin.
Hep yaz olmuyor ömür yada ilkbahar.
Seni sevmek sevebilmek son gözyaþý damlasý gibi.
Kim bilir kimler geldi geçti buralardan gölgende oturanlar sayýsýzca.
Her biri ayrý diyarda da olsa çýnarlar unutulmaz.
Çýnarlar koca çýnarlar.
Aðladýðýnda yalnýz olurlar kendilerinden saklanýrlar.
Anneler Babalar umut dolu gözle þefkatle bakan yürekler.
Kýrýlýrlar,susarlar yutkunurlar öylece kalýrlar.
Bahar dalý gibidirler çið düþse de yapraklarýna.
Sonbaharda hep hüzün var düþerken yapraklar.
Savrulmasýn yeter,ki bir yerden bir yerlere.
Yeter,ki akmasýn gözyaþlarýn dursun yerinde.
Sonbahara çok var derdin,ya mevsim sonbahar þimdi.
Hazanda dýr yürek gözlerde nem var.
Kar düþmeden dallarýma son bir kez gel.
Akmasýn gözyaþlarým mevsim sonbahar.


Mehmet DEMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın: