düþlerin bahçesine deðiyorken
bir beyit_in iliklerindeki yaðmurlar
çengel atýyor esrikliðe
hak edilmeyen ýslak yergiler
susuyor
rüzgarlarýn fýrtýnalý yüzü
yeni doðan kýrmýzý karanfil
incinme korkusunda
özgüleniyor hisleri
zaman ötelerinin girdaplarýnda
hem de
saymakta fikrini
esimlik hayat içinde
sen ey duygularýn düþ boyutlarý
biliyorum her yaðmur bilinçaltý serinliðinde
illaki dökülecek nem.
esarete mahrum kalan ruhlar
abý _hayat himayesinde
çünkü hala
gökyüzünün kalbi dua dua büyüyor karanfil kirpiklerinde
....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.