bir gece yine bu gece
süzüldüm
belirsiz alfabelere
hem de üþüyen parmak uçlarýmla
arýyordum isyanýn karanlýk küllerini
ne fark eder ki
savrulan hüzün artýklarý serap olsa
sarmalanmýþ ay bile
susmuyor kaðýtlarda
ellerimin zaferi yürek,
yüreðim ise, ruhumdaki ben
bir nefer gibi kayboluyorum
cümlelerin öðrettiklerinde
bak nasýl
iþlenmiþ çýðlýklar var satýr aralarýnýn ötelerinde
konuyorlar ruhunun ürkek kanatlarýna
onlar uçarken harf harf
ben
sadýk hasretlerin mirasçý benliði oluyorum þimdi
….