Benim; Seni seven yerlerim aðlýyorken, Soluksuz düþlerimin, Karanlýk gündüzlerinde Yapraklar düþer, Kaldýrýmlar inzivaya çeker kendini.. Yüreðinde kozasý bozulan, Kimsesiz kelebeðin ahý tutar, Gökyüzüne karanlýk çöker, Maviler terk eder seni...
Her þey gönlünce olsun.. Ben sessizliðe bürünürken, Sensizliðin adý Çoktan þiirlere konu olacak, Kâfiyelere hüzün, Eda ile iþlenecek, Arkaný döndüðün istasyonda, Terk ettiðin kâfiyeler seni bekleyecek... En güzel madenimdi güzelliðinin Arkasýndan gelen gamzeler, Bayat satýrlarýn, Göçük altýnda yeþerdiði Gülümsemeler hayatta tuttu beni...
Aydýncan Kazaklý / 4.12.2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aydıncan Kazaklı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.