Kafiyeler ve Sen

Benim;
Seni seven yerlerim aðlýyorken,
Soluksuz düþlerimin,
Karanlýk gündüzlerinde
Yapraklar düþer,
Kaldýrýmlar inzivaya çeker kendini..
Yüreðinde kozasý bozulan,
Kimsesiz kelebeðin ahý tutar,
Gökyüzüne karanlýk çöker,
Maviler terk eder seni...

Her þey gönlünce olsun..
Ben sessizliðe bürünürken,
Sensizliðin adý
Çoktan þiirlere konu olacak,
Kâfiyelere hüzün,
Eda ile iþlenecek,

Arkaný döndüðün istasyonda,
Terk ettiðin kâfiyeler seni bekleyecek...
En güzel madenimdi güzelliðinin

Arkasýndan gelen gamzeler,
Bayat satýrlarýn,
Göçük altýnda yeþerdiði
Gülümsemeler hayatta tuttu beni...

Aydýncan Kazaklý / 4.12.2014
Sosyal Medyada Paylaşın: