Bu Şiir Eskisi Gibi

Bu þehir eskisi gibi,
Mahalledeki kaldýrým taþlarý hala ayný..
Deðiþen bir çok þey oldu tabi,
Eskilerde ki nayloncu amcalar yok artýk..
Sokak sokak dondurma satan amcalar,
Hepsi öldüler...

Sende gittin,
Tadý tuzu kalmadý buralarýn...

Rengarenk tokalarýn vardý..
Okul kýyafetin çok yakýþýrdý sana.
Korkardýn gök gürültülü gecelerde,
Sarýlýrdýn bana...

Ben her yaðmur yaðan günde,
Sana daha çok yaklaþýrdým...
Sen birþeylerden korkmadan bana sarýlmazdýn,
Utanýrdýn...

Ben birþeyler söyleyip,
Klasik öpüþme sahne atmosferinden uzaklaþtýrýrdým.
Yanaklarýn pembeden asýl rengine dönerdi,
Gözlerini kaçýrýp baþka yöne bakardýn...

Seviyorum derdim,
En güzel o zaman gülerdin.
Baktýðýn her yönde,
Gülümsediðin her anda,
Güneþ açardý bu þehre...

Aðlardýn bazý zamanlarda..
Ayrýlsak derdin..
Ben sana söz vermiþtim,
Ebediyen seninim derdim..
Ben sözümü tuttum,
Sense söz vermeyi unuttun...

Ahsen küçük kýz çocuðuydu yýllar önce,
Bense okul penceresinden onu izleyen...

-Aydýncan Kazaklý
Sosyal Medyada Paylaşın: