Uyku

En siyah elbisesini giymiþti gece,
Uzanmýþtý þehrin üstüne, fýsýldayan denizi izliyordu.
Kenara vuran her dalgada bir baþka azap bir baþka hýrs vardý sanki
Kime kýzmýþtý deniz bu kadar?
Neden dövünüyordu çaresizce.
Rüzgar fýsýldýyordu, deniz sinirleniyordu.

Düþüncemi rüya mý bilmeden gidip geldim geceye,
Ürktüm adýmlarým hýzlandý farkýnda olmadan.

Evimin ýþýklarý uzaktan hoþgeldin derken,
Sanki adýmlarým koþmaya yakýndý.
Artýk odamdayým,
Üstüne top mermileri yaðan askerin sipere kaçýþý bu dört duvar.
Þehirde hüzünlerim var bu gece
Evimde siper almalýyým.

Evimin sessiz ninnisinde uyumalýyým.
Annem kokan duvarlarýnýn arasýnda, çocukluðum dolaþýyor ara sýra.
Oyunlarý gürültülü, çýkardýðý araba taklidi sesiyle uyandýrýyor beni.
Ama evimdeyim,
Siyah giyen þehirde belki de en beyaz mendilin üstünde gibiyim.
Þehirde mi?
Anýlarýmýn yaþandýðý yerlerinde mi kaçtýðým þeyler,
Bilmiyorum...

Uyumalýyým, yanlýzca, sadece
Bu gece...


2005
Sosyal Medyada Paylaşın: