AYNILAR

Yürürsün karanlýk asfaltýn üzerinden,
Kucaðýnda büyüdüðün eve dönersin.
Bir tekrardýr aslýnda hayat
Nereye gidersen git yine ayný sensin...
Doðmamýþ umutlarýn hayrkýrýr odanýn pencerelerinden dýþarý,
Hayali aþklarýn sarkar perdelerden.
Tam þu koltuk üzerinde kaç aþkýn bitti?
Kaç aþkýn filizlendi?
Yaþamýnýn merkezidir bu ev;
Gidersin,dönersin, yorulursun, tükenirsin...
Yine ayný eve gelirsin.
Kaç yýkým gerekir kalbini tekrar inþaa etmene?
Kaç kez canýn yanmalý ki öðrenebilesin sevmeyi.
Hangi hüzün eþdeðerdir dönüþlerine?
Hangi gidiþ unutturur sana geçmiþini?
Tekrarlamaktan öteye gider mi hayatýn yanlýþlarý
Hangi panayýra gidersen git
Sahne farklý...
Ama sen ayný oyunu oynarsýn.
Beyaza boyarsýn kalbini bu kez farklý sanýrsýn,
Bir siyah noktadýr aþk,
Bulaþtýðýnda yine ayný rengi alýrsýn.
Ya o seni karartýr,
Ya sen onu beyaz yaptým diye avunansýn.
Ama yanýlýrsýn...
Bir gariptir aþk;
Beyazýný almayan senide karasýz býrakmayan...

Sosyal Medyada Paylaşın: