Tuhaftır Aşk
Gariptir sevgi denen þey bir kalýba sokamazsýn, çünkü yeri belli deðildir.
Su gibi akar kalbine istemezse tutamazsýn,
Ya alýrsýn avuçlarýna içersin yudum yudum,
Yada kayar gider gözlerindeki köprülerin altýndan,
Baþka denizlere...
Ýçi sýzlar seven sevileni görünce,
Bunun adý acý deðildir.
Bir kez, belki defalarca geçmiþtir aþkýn köprüsünden âþýk kiþi.
Yinede hep acemi kâþiftir.
Gezerken sevgi diyarýnda,
Hep ürkek, hep tedirgin.
Sevenin sazýnýn teli kopar bazen,
Anlamsýz çalar gönül nameleri.
Yanlýþ notalara doðru gider.
Yine de sever
Ama bu kez acý çeker.
Kopan teller tamir edilir belki,
Çekilen acýnýn dumaný kalbine siner...
Kokar sevdiði kalbinin isli duvarlarýnda, Þarkýlarýný söyler bu duvarlara,
Yankýlanýr sesi,
Ama duyan sadece kendisi.
Bu yüzden tuhaf derim aþka, sevgiye.
Herkes kendisine göre en sevendir.
Her insan sadece kendidir,
Oysa aþk;
Ýki kiþiye bir tanedir...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.