hiç olmuş hayat

hayat ayaðý aksak bir sandalye,
ve ömrüm bir takoz o ayaðýn altýnda.
üzerime üzerime basýlmýþ üstelik,
en son kurtarýlacak diye yangýnlarda.

süt diþleri çýkýyor yalnýzlýðýmýn,
sessizliðim bir aslan aðzý.
gücü kalmadý kambur sýrtýmýn,
paslandý ruhumun çocukluk çaðý.

bahar bekleyerek geçti kaç vakit,
ama öldü kalbim, can çekiþiyor bedenim ne çare.
hayat duruyor yerinde sabit,
oysa öldü sevincim, iç çekiyor halim ne çare.

su testisi su yolunda kýrýldý,
aktý yüreðimin þerbeti.
ömrüm bir karanlýkta sýzdý kaldý,
çekildi sahnemin son perdesi.

ne yazar þimdi kitaplar,
kimler okur tarihte beni ?
iþte hiç olmuþ hayatlar
her biri, su alan birer gemi.

- Abdullah Cemek


Sosyal Medyada Paylaşın: