otuzuncu harf

kýzýl saçlý bir adamýn,
sessiz naralarýyla üflüyor dünya,
ense köküme.

yine bir hüzzam þahikasýnda kederi
sýrtüstü yatýrýyorum,
içimin yorgun maviliðine.
ellerim vakti kesiyor,
düþlerim zihnimi lime lime ediyor.
bu gökyüzünden kaçýncý uçurtma çalýþým,
bir öyküden benliðimi,
kaçýncý defa çekip çýkarýþým?
esmer þehrin lakayýt duvarlarýnda,
pragmatist bir tüccar hali alýyor kimliðim.
kutsal kitap yalancýlýðý yapýyor
sessizliðim.
oysa kravatlý bir mevsime ayna tutuyor inancým.
bunca hüzünbaz þarký,
onca ölümbaz iklim,
ve kýzýl boyalý toprak
niçin?
alnýmdan okyanusa açýlýyor sýkýntýlý bir gece,
hummalý bir yalnýzlýðýn,
olmazlar ülkesindeyim.
pas tutmuþ ise de yüreðim,
sevincim hep bir çocuk sesi.
ve otuzuncu harf
susmak benim için.

yine
keþfedilmiþ lirik bir cümle gibi,
yol alýyor suretimde güneþin sarý sýcak gelinliði.
saat geceyi güneþ geçti.
gri bir düþe verildi adým,
sonra bir defalýðýna yaðmura.
avcunda kaldý ahmak bedenim rüzgarýn,
bir þiir dolusu,
bir þiir dolusu öldüm sonra..

- abdullah cemek


Sosyal Medyada Paylaşın: