Bitmemeli

kem gözlerini üzerine dikerken bir dilberin,
gece yine inatçý bir serseri.
tuðla renginde büyürken saçlarý güzelliðin,
hayat, bu þekilde bitmemeli..

ayaðý kýrýk sandalye gibi topallýyor ömrüm.
zemin kat evlerin hüznü birikmiþ kursaðýma.
kapýmýn önünde annesiz çocuklarýn saf tebessümleri.
ben ah ederken kendimden,
körmüþüm dünyanýn kuytularda saklý kederlerine.
bir kýçý kýrýk sevdanýn ardýnda eskitirken gözlerimin siyahýný,
hiç bilmedim, babasýzlýðýn acýsýný.
annesiz çocuklarýn aðýtlarýný duyunca öðrendim,
annemi bir fiskeye yok saymanýn bedbahtlýðýný.

geceler boyu dikip karanlýða gözlerimi
kendime suçlular aradým.
yargýladým bildiðim her þeyi.
yalnýzlýðýmýn tutukluk yaptýðýný düþünüp küfrederken,
bihaberdim, sahip olduðum herþeyden.

hüzün, acý, sancý.
þimdi hepsi birer detay yaþamýn defterinde.
elde var hayat,
kalan beden ötesi deðil,
þükürler olsun kaybetmediklerime de.



Sosyal Medyada Paylaşın: