Sen Gittin, Ben Öldüm

Þimdilerde hangi özlem çalsa kapýmý,
Yetim bir sensizlik oluyorum..
Düþ bakýþý bakmalar biriktiriyorum kirpiklerimde ..
Elimi uzatsam tutacakmýþsýn gibi yakýndým sana,
Ama sen, bir uzak miktarý bile yaklaþmadýn bana..
Ütopik bir aþkýn en gerçekçi yanýydým ben,
Sense tuvalinde bir ressamýn en sahte fýrça darbeleri..

Dilsiz bir mevsimin yan etkisi bu
Üzerimize intihar eden yapraklar..
Tüm hüzünler baðýþlanmýþ bu vakitte gökyüzüne,
Kaç gözyaþý asýlmýþ güneþe, kurusun diye ..?
Ve kaç mavi ’bakýþ acýsý’ söndürmüþ yýldýzlarý bu gece..

Sana teðet geçen bir sevdanýn,
Yoksunluðudur bu yalnýzlýk ..
Gittiðin gidiþlerde boðulan kalbimi,
Aklayamýyorum hiçbir aþk bahanesiyle ..

Sen yanýmken, yalan oldun ..
Yolumken, sonum oldun ..
Dudaklarýnda ki hiçbir þarkýda anlatmamýþtý bizi zaten,
Oysa ufacýk tebessümler yapýþtýrsan gözlerime,
Damlaya damlaya aþk olurdu belki de ..

Þimdi gelsen;
Bir varmýþ bir yokmuþ diye, bir masal daha uydururum
kalbime;
Ve yine kanarým her söylediðine ..

Ama hiçbir yara da iyileþtirilemiyor geç kalýnmýþ bir aþkla,
Ve her ayrýlýk ayný yerinden kanatýyor insaný ..
Geçmiþin izlerini boynumda taþýrken ben,
Yeni yelkenler açamýyorum hayata ..
Ve hiçbir merhemde dikemiyor, gecenin yýrtýlmýþlýðýný,
Dibine kadar karanlýðýn gömüyorum dudaklarýmý ..
Ve kapatýyorum göz kapaklarýmý ..

Hayat bir rol biçti ikimizede;
Sen umursamaz, sen kaygýsýz, sen kalbi siyahi bir kadýn;
Ve ben, devasa bir yalnýzlýða bürünmüþ, kendine yenik bir adam..
Bu sahne dardý ikimize birden..
Ya sen gidecektin, ya ben ölecektim ..
Sen gittin, ben öldüm ..

- Abdullah Cemek ( Muhammed Safi )

Sosyal Medyada Paylaşın: