Bir Yudum Zeynep

Geceden kalan paslý yüreðimle,
Gönül pencerene yöneliyorum
Bir yudum umut içiyorum,
Sabah güneþinden.
Gözlerinden naðmeler serpiliyor,
Yalnýzlýða prangalanmýþ kalbime.
Bir yudum Zeynep içiyor ruhum,
Sevda lem’asýndan.
Yasak karanlýklarý parçalýyor,
Kokunu sensizliðin boðazýna geçirip,
Ýdam ediyorum.
Bütün çýplaklýðýyla,
Koynuma alýyorum umutlarý.
Ýmkansýzlýðýn þarkýnda
Doðdu mu’cizat.
Mutluluk libasýna saklanmýþ
Gözlerin,
Aþk enjekte ediyordu yüreðime.
Ve kadeh kaldýrýyordu ay parçasý,
Günahkar bulutlarýn sükunetine.
Dilsizdi kalemim,
Aþkýnýn betimlemesinde.




Aziz Karataþ( Kýrýk Kalem Þairi)


Sosyal Medyada Paylaşın: