DOSTLUK
“Dostluk gönül aynasý, mutluluk onsuz noksan,
Sevgi dostluða muhtaç, dostluða cümle insan.”
Kelimeler içinde en önemli bir sözcük;
Öyle yüce kudret ki! O deðerdir her þeye.
Yaþam hanýnda ona, deðer verdin mi azcýk,
O huzura sýcacýk giyilen battaniye.
Gözümüzün dilinden, elimizin sýrrýndan,
Gönüle tercümandýr, okþar sýcacýk candan,
Haber etmeden hemen, girerse bir damardan,
Iraksa o çýkardan, hep gider ileriye.
Her zaman dost kapatýr gediði sýrrý derken,
Dost dostunu beklemeli, bahar kýþ, kýþ baharken,
Ömrüm gelip geçmiþte, can göze yakýn varken,
Dost dostunu arasýn, hep ýrakta ne diye.
Dostluktan yol, ömrün ýþýktan yoludur o!
Âlemde aydýnlýða, semavi koþudur o!
Ýçteki huzurluktan, gündüze yol o dur o!
Onu kaybetmemeli, zor getirmek geriye.
Dostluk insan olmanýn, her zaman tek kanýtý,
Manevi deðerlerin, en yüksek bir anýtý,
Uslanmayan özlemde, sanki bir cennet katý,
Tanrýdan insanlýða, en büyük bir hediye!
ÝBRAHÝM ÖZDEMÝR(12.01.2010)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.