M'anasız Şiirler 3
çocuksu bir sevinçle uyanýyor gün yataðýnda.
bir anne þefkatiyle dokunuyor telaþlý yüzlere
baharýn ilk güneþi.
esmer teniyle koþuþturuyor yalnýzlýðým
þehrin baðrýnda.
bir konup bir göçen yolcu gibi
tökezleyerek ilerliyor vakit, saat kadranýnda.
sahile vuran dalgalarýn öfkesiyle sýkýyorum
yüreðimin yumruðunu.
yine de yüzümde tebessüm artýðý bir ifade.
bunu görenler mutluluk elçisi zannediyor beni.
oysa hüzün, içimde iþgalci bir hükümdar.
kalbim, bir kuru sýký sesiyle ayaklanýp
etrafa saçýlan yaralý kuþlar gibi.
baharýn aþýk olunasý cilveleri bile
unutturmuyor kederimi.
ben her mevsim kaybetmeyi bilen
bir kaybetmeler ustasý.
tertemiz teniyle bir kýþ mevsimi,
ya da kavruk günleriyle ilkbahar ertesi..
mühim deðil,
ben acýyý tac edip baþýma,
yalnýzlýðý koydum kalbime.
þimdi hüznünü satmak,iki þen þakrak güne
bana göre deðil.
- Abdullah Cemek
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.