Uya

biz yedi kardeþiz aslýnda
harlý duraklarýnda göçebeliðimiz
son sözümüzü sen söyle þeydâ

takýlýr tuzuna aþýna kardeþim
göðsüne zamanýn
birdenbire kesilmiþ aklýna dünyanýn
þiiryakan çiçeðidir gecede
kaçýrýlmýþ uykusu pervaza
doðduðu yeri kurtarýn demiþti bütün doðrularýn
sonsuz uykuma yatmadan önce
ayna
ayný benim gibi siz de
akýyorsunuz boþluða
-ateþliyor kaynakçý saatleri yýllar sonra
akrebin demirden koynuna





içimizde gizli aðlayabilmek korkusu
binlerce renk
hevesli çaðlayan gülmek
iklim ikindilerden bir demet ama
baþka bir zamandan geçmeliydi
kardeþim karanlýk sokaðýn hicivçiçeði
eskiden fikrini çok beyan etti elleri
yýpranmýþ elleri ýsýnmýþ elleri
soðumuþ elleri duruyor bak uzakta
beyandan bir þey olmayýnca vazgeçti ayna
anlamýyorum ayný ben
ayný boþluk tomurcuk tomurcuk çoðalan
-ateþliyor sonra güneþi deli sarý altýn
çingene kulaðýnda parlayan





günlerin üzerinden dudaðýný çek
durgun sular
bozulmuþ baðlama efkar efkar
parçalanmýþ haber ortasýnda
giden her kadýnýn topuk sesine iliþirken þuh karanlýk
karýn boþluðunda aðrý dað adý deðildi oysa kardeþim
annemin saçýna taktýðý çiçek
bilerek veya bilmeyerek (?)
þiirde geçen soru iþareti
insafýmýn söz çukuru demek
yüzündeki ben ve ayna
nasýl da alýþmýþým hayret
-ateþliyor adam kadýnýn sesini suskun bir ýslýkta
çalýyor telefon zilleri þýn
inatla
þýn





günleri teyelleyip fesleðen yapraðýna
hunharca kokan yurtlar edindi kardeþim
açtý bakir mektuplarý çiçek
kekeme döngüsünde cezalar
uzarlar kýþ boyu
neyi var neyi yoksa yaktýlar
mektuplar dahil ve kitaplar
elimi ona buladýðýmdan beri ayna
-ateþliyor alnýndaki sýcaðý yavrucak
özür dilerim aldýðým nefesten
ne olacaksa olacak





yedimiz birden biz etmeyiz bilirim
benim tatlý havsalam
saydýn bitti
saymadýn bitti
gerçeðe açýlýr durur rüzgarda eteði
kardeþim misalçiçeði
vurulur mahpus damlarýna
gardiyanýn kara kaþlarýna kurþuna kurþun
hava aðýr matem küs kokar
kudurur yalancýktan sabah yelleri
yenilirdi kirpiðimdeki geceye
þairin çirkin gözleri
-ateþliyor cigarasýný bir iþçi aynada, merhaba...
dilinin yarýsýnda
pusulasýz yol türküleri

"ay batýyor
ay çukuruna ey yolcu
insan olalý beri insan oy..."
bütün illeri gezdirdi tatlý dilleri
sen yine de heybene umutlu bir yaþamak koy...

10 Mart 2015
Salý


Sosyal Medyada Paylaşın: