Bana az verdiklerine sayarak, Sana en büyük küstahlýðý yine ben yapýyorum kader, Benden aldýklarýný da hesaba katarak, Senden dahasýný istiyorum. Bundan büyük küstahlýkmý olur deme! Yollarýmýzý kesiþtirerek baþlattýn bu acýyý, Benden onu alarak sonumun temelini attýn köprü aðzý kýyýlara. Acýmýn, dirayetimin kefaretini istiyorum ben. Ben küstahým kader, Anla beni ! Bana ondan fazla Acý’sýný verme. Denizin bir kenarýnda duran adam, O ben deðilim kader ! Sevgimin yükünü ayaklarýma deðil, Sol yanýma baðla. Orda güzelim ben. Sonra at beni en derinlere. Yüküm benden, acým bizden daha aðýr, Alýnmam merak etme. Boðulmak hiç bu kadar ölünesi olmamýþtý. Küstahým kader ben ve sana karþý hiçte mahçup deðilim. Alacaðýn bir hayat daha yok. Acý’m ? Geçti bile...
Adil Karaoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
Adil Karaoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.