Kaþlarým çatýk uzun zamandýr, Uyuþuyor gözlerim. Göðüs kafesime çöküyor yokluðun, Sonra bakýþlarýma taþýyorum seni. Kör oluyorum !! Cilt altý kanamalarým oluyor bazen, Sol yanýmda ki kanaldan akarak baþlýyor önce, Gözlerim kan kýrmýzý, Sen, kýrmýzý bir þarap eda’sý. Yok ulan diyorum kendime, Sonra, Habil soruyor seni, Habil kanýyor, en saf haliyle. Kabil gülüyor, en kötü haliyle. Kabil ölmüyor. Ben hala yaþýyorum. Sana harman, Sana çatýlan kaþlarýmla. Sen yok’sun..
Adil Karaoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
Adil Karaoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.