Karacoğlan
Göç tutmaz yaylalar kýr yonca deðil,
Su vermez susuza oy Karacoðlan.
Ötmüyor bülbüller gül gonca deðil,
Her kaþ bir kirpiðe yay Karacoðlan.
Daðýldý obasý Türkmen elinin,
Deðiþti kokusu seher yelinin,
Tutmuyor kýnasý taze gelinin,
Ýstersen haremden cay Karacoðlan.
Toroslarýn önü koskoca yazý,
Helkesi elinde yok köylü kýzý,
Sürdüler þehire püsküllü sazý,
Kýrdýlar telini vay Karacoðlan.
Ne gözesi kaldý ne pýnar baþý,
Kesildi kurnasý söküldü taþý,
Gezinme boþuna Mersin Maraþ’ý,
Ününü buradan yay Karacoðlan.
Cemre düþümünde bahar ayýnýn,
Vuslati’ye düþen sevda payýnýn,
Gölgesi beþikli ulu kayýnýn,
Hükmü yürümüyor say Karacoðlan.
Osman Öcal
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.