Yüreðimin sesini duyabilmek için Hep geceyi bekler oldum böyle Mübahatý yok biliyorum Zarar olsanda fikrime
Ayaklý ceset gibi dolaþýrken Aslýnda bir mevta taþýyorum içimde Ayrýlýktan arta kalan
Neyleyim
Yokluyorsun aklýmý iþte zaman zaman
Hücrelerimi ayrýlýk donatýrken Bir sensizlik yapýþýyor döþüme Ýçinden çýkamýyorum
Aðlýyorum için için Asûde
Sonra, kar tanecikleri takýlýyor kirpiklerime Kar’lar üzerine çiziyorum ayak izlerini Ellerim ararken ellerini Yýkýlýp yumrukluyorum dizlerimi
Boðazýma dizilmiþ lokma gibisin yar Yutkunsam uðunduðum Nefes alsam boðulduðumsun Üstelik, öyle kolay deðil Ýçinde sen olan sensizliði Tarif etmek çok zor