Söz Bitti

Söz bitti !
Bir söz nasýl biter, kelimeler nasýl yetmezse,
Öyle bitti iþte.
Ýçimde ne varsa sana dair,
Gözlerimin kahverengisini çalan bir sandýða gizledim.
Ýçime bile sýðmýyorken bir zaman,
Kýrýk bir sandýða sýkýþtýrdým sana dair herþeyi.
Gülümsemeler, gözyaþlarý, þarkýlarý, zamaný ve bana yakýþtýðýn tüm resimleri.
Sandýk karanlýk bir köþede,
Ben sensizliðin baþ köþesinde.
Aslýnda bir gündoðumu kadar aydýnlattýðýný inkar edemem,
Ama sadece bir gün doðdun bana,
Sonrasý hep karanlýk.
Hep kanamalý geceler.
Yalnýzda iyiydim ben,
Gülmek benim için bir gündoðumu kadar anlam kazanmasa da olurdu.
Þimdi anlamsýz bir tiyatro gösterisinde yalnýzlýðýn baþrol oyuncusuyum
Seyircisiz kapalý giþe oynanan tek oyun,
Tek oyuncu,
Tek senaryo,
Dünyadan dýþlanan tek mahlukat.
O benim !
Kahretsin,
O kadar muhtaçtým ki sana bilemezdin,
Her yokusta yoktun mesela yanýmda.
Sen hep bana gülüþlerimde geldin.
Sonbahar da ki aðaç yapraklarý gibi döküyorum þimdi seni içimden.
Bir kutuya hapsediyorum.
Acýlarýmý tazeleyecek deðil,
Yarama yar olaný bekliyorum.
Ve bu tiyatral gösteride,
Sen bir Hiç’sin...



Adil Karaoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın: