Köprü altýnda yaþayan piçim ben. Karanlýk içime iþlemiþ. Nefesim rutubet kokar. Bakýþlarým ýssýzdýr. Sýkýldým mý acýmasýz bir rüzgar olurum. Gezerim kalabalýk caddelerde, Üþüsün masum insanlar diye. Marduk’a da gitsem, Güneþ’e de Ne korkarým, ne ýsýtýrým. Kalbim de yoktur benim, Sizinkiyle idare ederim. Ýþte piçim ben, HÝç ummadýðýnýz anda sizi terkedebirim. Belki birden yolunuzu keserim, konuþurum, konuþurum... Gözlerinize kazýnýr, teninizde bir koku býrakýrým. Çünkü; acýmasýz, vicdansýz, yüzsüz bir piçim ben. Nefesim rutubetli, Bakýþlarým ýssýzdýr benim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
kurufasulyepilav Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.