eksik şiirler, ben üşüyorum alın kollarınıza siz tümleyin ben ısınayım
aç çocuklar sürüngen gibi yerde yapışmışlar toprağa kapatıyor yüzünü şiir gözlerim kan damlıyor, kuru toprağa
yarama tuz basın yerden kaldırın başımı topuklarıma değsin ayaklarım kollarım oyuna dursun
ağlamak istiyorum eksik insanlığıma yarım yanlarımı bulun gösterin avama
yere y’ağsın bütün yıldızlar kurumasın çocukların boğazı sular akın, çağlayın bir bitki gibi besleyin
yok! yok insanlığımızdan bir umut doğru çekmeyiz yanlışlarımızın fotoğrafını gözünüzün içine sokarız sonra beyninize monte edeceklerimizi
bu aç bu yurtsuz bu yuvasız bu çaresiz çocuklar insanlar ne tür oyunlar sonucudur bilmezsiniz
ne kadar küçüldü bilir misiniz sorunlarım yerde serili, çöp bacaklı çocukları gördükten sonra belâ okudum bütün savaşlara kayboldu kişisel kaygılarım zerresi İken zerrenin yok oldu gözlerinden sızan gözyaşlarının çocukların
ah eksik dizeler öyle kalın yerinizde.. insanlık çoğalsın bakıp ağlamak yetmez uzaktan!..
eksik insanlık..
02. 02. 2015 / NAZİK GÜLÜNAY
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.