unutsam ne varsa seni anýmsatan kaçsam dudaðýmda çýkan uçuktan bile her tarafý kýrpýk, eksik þiirler yazsam kapatsam seni gösteren aynalarý adým atmasam geçtiðin sokaða
yine umarsýz günlere açsam gözümü çocukluk bahçesinde elma taþlasam kuþlar uçsa yapraklar arasýndan uçurtma uçursam mavi göklerde sonra býraksam ipini arkasýnda koþsam
kavaklar arasýna yapsam evimi eðilerek otursam içinde konuk gelse küçük bir serçe içeri buyur etsem yalandan çay sunsam içmez bilirim uçup gider tepemden
sokakta arasýnda otursam kadýnlarýn herkes kendini anlatýr kimse unutmaz geçmiþini silkeleyip atmazlar bir sofraltýyla baþlarýnýn üstünde bir gölge gibi gezinir ilk aþklarýnýn hayalleri bir gülümseme yayýlýr dudaklarýna
unutmazlar
ben de seni unutmam gecemde yansýyan yýldýzý nasýl kayar evimin balkonuna sokak lâmbasýnýn altýndan seni seviyorum der bilmem ki kaç kez oturur sandalyeme
unutsam silsem gözlerimden izini sokak satýcýsýný kovar gibi desem hadi baþka kapýya
silsem þiirimin her dizesinden aþkýný üfürsem sonsuza b’akýþlarýný
gelmesen
gelme
sen..
02. 02. 2015 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.