Daha Sensizliğe alışamadım dede...

Ak sakalýný,terekli þapkaný özledim,
O endamýný arýyor þimdi gözlerim,
Kolu kesik,kanadý kýrýk gezerim,
Daha sensizliðe alýþamadým dede,

Alýr beni götürürdün bakalla,
Kordun cebime üç misket,on para,
Ne hava atardým Arkadaþlara,
Daha yokluðuna alýþamadým dede,

Yaþlýlýk mahþýndan verirdin payýmý,
Sofrada sen doldururdun çayýmý,
Örnek gösterirdin amcamý,dayýmý,
Daha Sensizliðe alýþamadým dede,

Þevkatle öperdim hep anlýmdan,
Bir an ayrý koymazdýn canýndan,
Namazda bile ayýrmazdýn yanýndan,
Daha yokluðuna alýþamadým dede,

Gelince kapýmýza o Mahþer treni,
Kalbimi söktü,yok etti beni,
Azrail geldi benden aldý,seni,
Daha Sensizliðe alýþamdým dede,

Bedenim büyüdü ruhum sende çocuk,
Dönüþü yok galiba bu son yolculuk,
Kavuþuruz gene gelse sonsuzluk,
Ben sana doyamadým dede,


Mehmet Kýlýçel
Sosyal Medyada Paylaşın: