Her yara tazedir aslýnda. Aklýnýn karanlýk, dip kuyularýnda o hep vardýr. Bilinç altýnda ki iþlevsel bir mekanizmadýr mesela. Teknolojik bir icat gibi okunsa da. Ondan büyük maneviyat yoktur. Yeter dersin, Gelmez, Unuttum dersin, Gök yüzünü andýrýr. Gelmeyen ama hep beklenen biri olur sonunda. Ve sen. Hep, Yalnýz ýslanýrsýn yaz yaðmurlarýnda. Tek kiþilik demler, yalnýz içersin çayý. Mesela, Sigarasýný yakmak amacýyla ateþini alabilirmiyim diyemez. Bir bardak su vereceðin kadýnýn bile yokken. Gözlerinin annesinden alacaðý bir mucize beklersin, Ve Bu hayal, Kelime anlamýnýn hakkýný verir.
Adil Karaoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
Adil Karaoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.