artýk þavkýmýyor yüzüm seni görünce ay sayrý yüzünde, yýldýzýn düþük geceler göðsünden kara düþmüþ elindeki beyaz gül dilinde çürümüþ kardeþliðin
sesimden düþtün naðme naðme sensiz kurudu çeþmeleri ekinli tepelerin bir tas su içemiyor hiç kimse çöl kaldý yüreðimin serapýnda deve tabanýnda ezildi karýncalar taþýrken boyunca buðdayý
bitmiþ güle þarký yapmalarýn notalar dizilmiþ boðazýna saz susmuþ, susturulmuþ söz ölüme nikâh kýyýlmýþ gýyabýnda tutsak evleri açýlmýþ
yar, derin soluk alýþým benim sevda cezasýný bana kesen sevgilim gözlerinde solsun istemezdim bahar ýþýðý yaksýn bütün yýldýzlarýný gök yere indirmesin yüzünü
topraðým, suyum, ateþim daðý taþý delip gelen ýrmaðým çimen çiçek daðlarým, inatçý keçim bir ötümlük bülbülüm yar beynimde gezinen hüzün
14. 01. 2015 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.