Anne uzaksýn saçlarýma
kâh bahar, kâh zemheri esiyor
rüzgarlarýmda,
çiçek alýp çiçek satýyorum saklýma
söz seçiyorum her gece
þiirlerim uyanýyor
benden önce sabaha…
teninde uyanýyorum
ay yüzüm utangaç kýrmýzý
týka basa dolduruyorum
gökyüzüne sevgimi
gülerse gözlerimin rengi
söz borcum olsun sana
getireceðim dizelerimdeki
gizliyi…
dolduðunda güneþ kadehine
zamaný alýnca paranteze
mavi içen ömrüme
takýlýp gelirse uçurtmalarla yüzü
sarýya taranýr saçlarým
rüzgârdan çalarým kokusunu
o duymadan derinken uykusu.
uzaklar yordu anne
yol vuruldu yorgun silahta
doðrulmuþ namludur sessizlik
hýzmalý gülüþüm bu gece esrik devrik
öpmedi yanaðýmý özlemiþlik
bu gece dudaðým bir garip
konuþmuyor en sevdiðim ses
boþ çerçeve sensizlik.
bu gün Ýstanbul gelin oldu
saçlarý beyaz eteði hüzün
açýkça kar yaðdý anneciðim
sevmiþlikse alevden
kýrmýzý bir elbise…
masallar güzeldir derdin
uyku arasý seviþmelerimde
rüyalar gerçek olur mu anne
anlat bana yeniden çocukluðumu
tükenen günlerimdeyim
biliyor musun?
babamý çok özledim
seni de,
birini daha
onu sana sonra söylerim
þimdi uyumalýyým…