Sýzarým kadehinden dudak payýna /susarým usulca içtiðim sensizlikte uzar tren raylarý /kýrgýn sarmaþýk yanýmý büyütür /karmaþýklýðým arada kollarýna sarýlýr yeþillenen tenim /açarým ”bahar gelir mi ey geç kalmýþ yarým” rüyanýn sokaklarýna sapar utanýrým aný kalýr kasýðýmda býraktýðýn sarý eylül kendine gizli odalar büyütür sebebim.
özlediðim yerde bulurum yüzünü zordu zamaný yenmek üþürken zemheri lafsýz kalýyor duvarlar sensiz uykulara üzümü koruk sýzýdýr dudaklarýmdaki veda yazarým tenimden kalemle kokun olur rüzgar olur böyle þeyler içimden geçer sesin rüya bu tuhaf þey söz bitince gelirsin sevincime umurum deðil gebe kalýrsa i mgeler mevsimler üþürken çýkar hüznüm gezinmeye.
sahipsizliðim çokluðumdan maviye düþkün en uzun göle döksem derdin devini nasýlsa düþer ömrüme viþne lekesi içimde itirazsýz bir þiir ülkesi... kabus yaðmurlarý toplar giderim uzun uzun sohbet ederken griyle rastlasa ömrüm çiçeðine durmadan sulanýr gözlerim ateþtir her gece yataðýmda kalýr gölgen taþ emzirmedi beni ya/istediðin kadar sensizlikte öldür yine severim…
Fotoðraf Altuð Oymak
Sosyal Medyada Paylaşın:
Neslihan YAZICILAR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.