güneþi söndürdüler
duvarlarýmda is kokusu
bazen kendisine yabancýlaþýr insan
söz geçiremez aþk’a hiçbir lisan
s/öz uçar
sevda kalýr
g/izli fýsýltýlarýn ardýndan
insan bazen çabuk ölür
kimsenin görmediði coðrafyada
uçurumdan düþen bir kalp kýrýlýr
feri sönmüþ bakýþtan geriye
ruhunu gömmüþ bir kadýn kalýr
bugün ölü bir kentin ellerine doðdum
güneþ yerine cenin topladý tün
gökyüzünün rahminden
- görseydin aþkýn su yüzünü
ruhumu sürgün etmezdim
ve ölmezdim-
þimdi kefenle beni
...