kimse “sen”gibi bakmýyor
o yüzden anlamsýz senaryolar
þu karþýki yavan tepe
gölden bozma deniz
içimdeki dehliz
suretler yalancý gölge
*“ney’in biricik sýrrý hasrettir” der bilge
beni azýcýk üflesene
kimse “sen”gibi kokmuyor
gülün busesi dikene güzel
bir orkide selamý kadar esiyor
ateþi söndüremeyen rüzgar
terini sevmiyor kimse gölgelerin
þehirlerin ruhu esrik
“kýpýrdadýn da ruhunu mu duydum”
telaþlar hep eksik
kimse “sen”gibi gülmüyor
caný çekiliyor gamzelerin
dudak kývrýmlarý belli belirsiz
ateþi içmeli doya doya nefesinden
sen gülerken daðlarý devirmeli
içinden geçmeli zaman tünelinin
sen gülerken deðiþmeli evrim
**“insan güldüðü kadar insandýr”
senin gülüþün
ruhumda can bulan lisandýr
kimse “sen” gibi ölmüyor
bir þiiri yarým býrakýp
küle çevirmek gibi
yani kýsa
yani sýcak
ve ölüm baþka bucak
kefene yüz sürüp
doðmak gibi topraktan
***“maþuk yaþar
aþýk ölür”
salâsý duyulur aþk’ýn
kýzýl bir sonbaharda
dökülen yapraktan
Ocak/ 2015
*Ahmet Hamdi Tanpýnar
** Moliere
***Hz Mevlana