Kar yaðýyormuþ þehre düþünsene ne garip
Biz her nefesimizde buz daðýný eritip
Mayýnlar döþüyoruz saklý harabelere
Ah bir konsa güvercin sessiz alfabelere
Diyerek örtüyoruz piþmanlýðýn üstünü
Sonra dikiyor zaman yalnýzlýðýn büstünü
Daraðacý üstünde sallarken cellatlar ip
Kar yaðýyormuþ þehre düþünsene ne garip
Bana suyu anlatma içir dediðin zaman
Ve sonra gözyaþýmý avcumda tuttuðum an
Ýçtin ab-ý hayatý elimden kana kana
Þükrettin varlýðýma yüreðin yana yana
Dedin ki farzý misal sahrada bir serabým
Ya da rüzgarla gelen bir kederli türabým
An durdu, durdu kalbim yýkýldý ahir mekan
Bana suyu anlatma içir dediðin zaman
Yusuf gibi sevmeli bir þehri yaðmadan kar
Ve Züleyha misali güneþ doðurmalý yâr
Aþk-ý ferman hükümsüz nameler “tiz” olmalý
Ýki ayrý bedende yürekler “biz” olmalý
Sedasýzca gitmeli vakt-i firak gelince
Damlarken saçlarýmdan karlar inceden ince
Öpmeli gamzesinden sokaklarýn loþ ve dar
Yusuf gibi sevmeli bir þehri yaðmadan kar