YOK Kİ ARTIK EŞKALİN

Soluk anlarýn soluðu ensemde
Ve tüm o yitip giden anýlarýn
Oysaki avucumda saklý gündüz gece.
Korkuyorum nasýl bir karanlýksa
Cevheri saklý içimde
Aþkýn yankýsý
Seðirir gözlerim her andýðýmda
Bilirim nasýl engindir gözlerinde kaybolduðum o kuytu.

Sýradan sanmýþtým fazlasýyla yalýn
Nasýl nasýl da derinmiþ.
Duyulmaz sesim, görünmez siluetim,
Dalgalarýn sesi
Kayalarýn tozu kumu
Bulaþtý bir kez üstüme baþýma.
Hadi tut elimi
Bilsem de rahmetidir özlem
Aþkýn o acýtan devinimi,
Kýyamet koptu iþte o gün.

Seyri ne hoþtu denizin.
Yalnýz, biçare
Hiç olmadýðý kadar hem de.
Varlýðýn yokluðu belli ki
Çoðaltan bu yangýný
Duyulmaz ki sesim ve o derin yanýlgý.

Sular durulmadý bir türlü
Ortasýndayým ömrün sona adým adým
Ve nakþederken dakikalarý bir bir dolandým
O yumaða çözülmemek üzere.
Uzaktaki o resim ellerimle çizdiðim
Yok ki artýk eþkâlin.

Önüm arkam sarýlý bilinmezlikle
Ne zaman dönsem saða sola
Yadsýyamayacaðým özlemin
O burkucu kavrukluðu
Hibe etmiþken sevdayý nihayetinde.

Tuttum tamamladým onca cümleyi
Adsýz sansýz ne varsa
Bir bir kattým içine.
Bir ben bir ben daha
Gerisi Allah kerim…

Sosyal Medyada Paylaşın: