Þafak vaktiydi gittiðinde hani o havanýn aðarmaya baþladýðý siyahýn kýzýllýða dönüþtüðü an! Gölgen kaldý yanýbaþýmda beni teselli etmeye ya da yokluðunu sýrtýndan hançerlemeye…. Kararsýz gecelerime benzin döküp yaktým gidiþinle. Tenime iþlemiþ kokun ve poþetler dolusu hatýra kaldý yadigar. Ýliþkimizin bitmesini istiyordum belkide. Yine de acý koyuyor senin gitmen. Bazen düþünüyorumda; ‘’ben bir oda içerisindeyim ve elimde beni üþüten, duruþuyla içimi titreten el bombasý! Bir tane hatta birkaç tane de oda içerisinde. Ya ben kendi yaradýlýþýmý ya da acýlar beni gümletecek!!!’’ Çaresizlik sonumuzu getirdi çektin gittin þafak vakti…..
Muhsin DEMÝR 05 Ekim 2001
Sosyal Medyada Paylaşın:
muhsindemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.