Ben sendeyim Mehmedim.... Gözlerinin karasý umudum oldu, sabah kalktýðým vakitlerde, Elimi tutan elin sebepti sevinçlerime, Minicik aðzýndan o iki hecenin çýktýðý aný hatýrlarmýsýn? ’Baba baba baba baba...’ Kim bilir ne düþünüyordun söylediðinde; ’Çok þükür konuþabildim?’ Böyle mi düþündün acaba? Ya da daha mutlu olayým diyemiydi ’Babababababa’ diye sürekli tekrarlaman!
Koþup oynarken düþerdin ve gözlerin dolardý yardým isterdin, ’Öp’ derdin! Sonra bir anda gülümser ve baþlardýn koþmaya....
Sabaha karþý uyanýp yanýmýza gelmen, iþte en güzel vakit. Nefesimin nefesinle birleþmesi, Uykuya dalmak seninle yeniden. Yeniden doðmak seninle, þükretmek yaradana seni verdiði için......
Yiðidim. Seni yazamam biliyorum. Yine de kabul et bunu BABAndan!!!!!!!!!!!
MUHSÝN DEMÝR 21 Kasým 2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
muhsindemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.