İNTİHAR

ÝNTÝHAR



Namluyu tam kulaðýmýn üstüne,
þakaðýma dayadým.
Kaç kez parmaðým tetiði aradý da sonra vazgeçtim.
Namlunun o soðuk çeliði
üþütüyordu her yanýmý.
Saða bakýyordum buz.
Sol yaným çoktan donmuþ.
Allahým ama terliyordum ben,
sanki tabancam elimden kayýp düþecek.
Her yaným ýslak, yapýþ yapýþ ve ben iliklerime
kadar üþüyordum!
Bir ara gözüm duvarda ki takvime takýldý
ve dalýp gittim öylece……..
………………….
Saçlarýný parmaklarýmýn arasýndan geçiriþim
geldi gözümün önüne,
Ve beni geriye savurana kadar
Þehvetle öperdim dudaklarýndan!
Eðerinden boþalmýþ tay gibi
hýrçýnca seviþirdik seninle.
Bir keresinde boynumu morluklar
içinde býrakmýþtýnda
bir hafta boðazlý kazak giymek zorunda kaldým.
Seviyordum seni deliler gibi aðþýktým sana!
……………..
Saatin gece ikiyi vurmasýyla kendime geldim.
Balyoz gibi aðýrlaþan silahý ve elimin
aðrýsýný hissettim sonra.
Tabancamý daha iyi kavradým.
Artýk titremiyordum;
korkudan veya soðuktan!
Birazdan olacaklar sanki gündelik hayatýmýn bir parçasý!
………………….
……..
Ne çokta yorulmuþum!
Elimi sürekli havada tutmak çok yorucu.
Az kaldý ama, birazdan dalacaðým ebedi uykuya.
Ha gayret, bu ýzdýraba bir son vereceðim……..


Sanýrým elveda vakti yaklaþýyor.
Þimdi bitiremezsem bu iþ yatacak!

Ýþaret parmaðýmý tetiðin üzerine getirdim
ve caným acýyana kadar bastýrdým namluyu þakaðýma!!
Bitiyor iþte;
Gülüþler, aðýtlar, heyecanlar… Fizik adýna her þey!!
Hayalimde bile seviþemeyeceðim seninle,
resmine bakýp ‘’seni seviyorum’’ diyemeyeceðim.
Hoþça kal demeyi öðrenemedim ömrüm boyunca,
Yine de gitmeliyim buralardan!!

Elveda yaþam!!!!


Muhsin DEMÝR
16 Ekim 2001

Sosyal Medyada Paylaşın: