Aidiyet

Aidiyetimdeki ar
Ýki týrnaðýmý sarartan tütün gibi arsýz
Ýçimde her akþam düþünmek için bir pusula
Ýri zamanlarýn göz doldurmaz sancýsý
Düþününce çok, fakat dile dokunmayan
Dokunulunca yaðmur
Dokununca dökülmeyen bir þey, ýslak
Sessizlik sonrasý bir uçurum gibi
Derinliði kayýp

Saçlarýmýn seyrekleþtiði yerde ellerin çoðalýyor
Sahip olduðum tek þey buydu belki de
Bu dokunuþu saklamak isterdim
Yüzyýllar ötesine
Sesim utangaç
Yüreðim asi
Tenimdeki her santimin yoklamasý
Ellerinin çizgilerinde yazýlý
Kalýn kýrmýzý kalemle belirginleþtirdiðim yazgým gibi

Esaretime biraz demir tozu karýþtýrdým
Daha saðlam bir baðlýlýk, kan pýhtýsý kývamýnda yapýþkan
Bilincimi yitirdiðim yerde baþlayan
Fazladan lüzumsuz bir süs aklýmdaki, yerini yadýrgayan
Önsezilerden yoksun

Derimi soyarak
Tenime dünden bir þeyler ekleyerek ne kadar sensizleþebilirim ki
Baþka bir ben çýkar mý derinin altýndan
Aklým kuþkulu bir kuþ, yükseklerde
Adýmý yarým býraktým
Soydum, sessizleþtim
Kanýn sesi çýkmaz
Damarlarýn da çýðlýðý duyulmaz
Eksiklerimi, az gelmelerinle tamamladým
Þimdi tam tamýna eksiðiz

Tenimi, kemiklerinin üzerinde doðramaktý yakýnlýk demek
Ten tene deðil, ten kemiðe
Ait olmanýn tam anlamýyla
Döküyorum kusurlarýmý tahtaya
Yazgým tek kiþilik
Derinliðimi anlayabilme ihtimalin gibi, uzaklar
Soyaðacýndan çok þu zamanýn mühim olmasý
Sonsuz kere daha
Cinsimden soyuldum
Buhardým, daha kýþa çok vardý
Ancak soðukta ýsýnabiliyordum

Bir þeyler incinmeden
Öðrenilmiyordu ihtimallerin düz savaþý
Ama ben kýrýldým
Parmaklarýmdan harflerime kadar
Dayaktan uzak bir kýrgýnlýk benimkisi
Ýnciye yakýn
Devamýný kýrýk parmaklarýmla çizdiðim bir tablo hikâyemiz
Renklerini anlatamadým, solgun
Ezik, büzük, yorgun
Ayrýlýðý anlatamadým renklere
Yakýþmadý, hikâyede durduðu gibi durmadý

Gökkuþaðýnýn ait olduðu gökyüzü gibi tenim
Aidiyet suya düþen düþlere ait
Anlamýndan geçtim, anlamandan geçtim
Senin sularýn benim aklýmý karýþtýrýyordu
Durmadan susuyordum
Bize renklerden bahsetsem
Köre çalardý gözlerimiz
Bildiðimiz rengin anlamý tüm renklerdedir yargýsý
Sisliydi. Sana þimdi bizden bahsetmeye kalksam
Ellerim dolaþýr, tamamlanamayan o son halka
Soyaðacýnýn son yapraðý
Ait olduðum son þey
Anlatmaya kalksam bunlarý, anlatamam
Susmak nehirlere mahsus

Öyle önceleri inanýyordum
Sonra kýþ geldi.


Yirmi Dokuz Ýki Bin On Dört 17 15
Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın: