Boş Kâğıt

Beklemesin herkes çýkabilir
Belki de ilk ben çýkmalýydým aslýnda
Çünkü boþ bir kâðýttýr masama býrakacaðým

Saðýmý solumu çekiþtirip
Sanki çok þey yazacakmýþým gibi davrandýðýma bakmayýn
Sokak lâmbalarýnýn altýnda
Naylon damlý evlerde öðrendim çocuk olmasýný ben
Delikanlýlýðým kýzlarýn puslu, alaycý bakýþlarý arasýnda geçti
Kokumu rengimi sevememiþlerdi hiçbiri
Saçlarým baþkaydý
Yüzüm baþka
Kil tadý vardý damaðýmda

Saklanbaç oynasak,
Kimse yanýma saklanmazdý
Ders çalýþmak için gelmezdi bana kimse
Sadece uzaktan duymak isterlerdi sesimi

Onu tanýdým sonra
Hayatýnýn bütün köþeleri kapýlmýþtý
On yedisinde sevmiþ,
Yirmi beþinde sevilmiþti
Seviþmiþti de yýrtýcý
Hiçbir elbisesini benim için giymedi
Okuduðu kitaplarýn arkalarýna þiirler de biriktirmedi benim için
Buluþmadýk bir kýr kahvesinde
Ellerimi tutarken
Baþka dünyalara yürüyorum sanki de demedi

Gece olunca,
Yýldýzlarý boyamaya çaðýrýrdým onu
Gülerdi
Çarpýk diþlerimin arasýndan
Adý fýrlayýp çýkardý bazan
Ýrkilirdim
Yakýþtýramazdým söyleyemezdim
Kirletirim sanýrdým adýnýn harflerini

Gemileri anlatýrdý
Uzak ülkeleri
Kaptanmýþ babasý
Uçurtmalarý anlatýrdým
Aðaç gölgelerini
Susardý

Akþam güneþine karþý
Gam demlerdim
Çayýný þekersiz içer,
Çikolata gibi kokardý
Upuzun saçlarýnda
Bahar gizlenmiþti sanki
Hayatýnýn bütün köþeleri kapýlmýþtý
Hiç terkedilemez sanýrdým
Bu da olmuþtu
Bir gün gizli gizli aðlarken
Söylemiþti usulca
Bitiþik odanýn duvarýna verip kulaðýmý
Dinlemiþtim hicranýný

Yaþlandým þimdi ben
Bir ayaðým çukurda
Þu ahir ömrümden kesip atamadým acýnýn týrnaklarýný
Sonum yakýn
Sonu yakýn yakýnmalarýmýn
Siz belki de anlarsýnýz diye
Söyledim, gittim
Galiba ben bu defa,
Boþ kâðýt vereceðim...
Sosyal Medyada Paylaşın: