Ne zaman yaðmur düþse topraða
ve baþýma üþüþse yalnýzlýðým
Ilýk bir ýssýzlýkta kanýyorum sana
sol tarafýmdan vuruyor illetli bir özlem
sensiz kalmýþ bütün sokaklarýný þehrin
bir bir terkediyorum
Bir yarým kýyam içinde diðer yaným kezzap
zehir zemberek bir sessziliðin kucaðýnda sabahlýyorum
üstüme üstüme gelen kýrýlgan bir yokluðun elinden tutuyorum sonra
sen diyor içimin kuytularýna sakladýðým çocuk
sen
iki yakasýný bir araya getiremediðim türkülerimin öznesi
bam teli yalnýzlýðýmýn
edilmemiþ dualarýmýn amini
imaný dilimin
ve ana vataný kelimelerimin
sen
ardý arkasý kesilmeyen
keyfe keder ölümlerimin
tek müsebbibi
’ki ben
sensiz ölmeyi bile yakýþtýramadým kendime!’
Erbey_Ayrýk otu