...Doðan Güneþ’e
kimse aþk kalmýyor, yitenler oluyor
ah ki vakti yok hiçbir þeyin
deniz kýyýlarý oluyor
herkesin uyuduðu saatlerde.
bir platodan geçiyor türküler ve efendiler
kendini vuruyor þakaðýndan bir mauser
uzak desem deðil, daðlara doðru...
ve uzanýyor sesi çay kenarlarýndan süzülerek
herkes acýsýyla karartýr sabahý
tomurcuklardan kurulmuþ bir barikatta
kaldýrýlmak istendikçe büyüyen
ve durur yörüngesinde hiç ayrýlmadan
direnen fotoðraflarý yalnýzlýðýn
kimse aþk kalmýyor, yitenler oluyor
ey reddedilen yenilgi
ey zaferi harmanlayan kýrlangýç
bütün gülüþleri yüklenmiþsin
mezarlara çizilen resimler gibi
ve kýrgýnlýða benziyorsun nedense
nasýlsa uðramaz diye rüzgâr gövdesine
vurulmuþ bir aðacýn
alnýna vuran yýldýzýn kýzýllýðý
bir senfoniye eþlik ediyor sosyalist öðütlerle
sesine yansýyan tarih
akþam günaydýnlarý kadar anlamsýz
eksik bir þiveyle söylüyor güneþin türküsünü
ama unutmaz çocuklar yine de
kaðýttan teknelere binen þiirlerin
ulaþýnca bir istiridyeye
kimse aþk kalmýyor, yitenler oluyor
yalnýz özlenince girilen sokaklar bile
ve sonradan öðreniliyor
düþünce geriye omuzlarýndan
yeni söndürülmüþ bir cumartesinin kokusu
kayýp bir ülkenin yangýnýndan...
Irmak - Aralýk / 2014