HÜZÜN TRENİ

Tan vaktinin en karanlık anında
Yeni güne merhaba demek için
Doğum sancısı çekiyor güneş
Uyandım kara trenin çığlığıyla
--
Baktım gökyüzüne isteksizce
Göğün kandilleri bir bir söndü
Bulutlar pamuk pamuk saçıldı
Seremonisini yapıp gitti gece
--
Çığlıkları kulağımı çınlatıyor
Kara trenin hüzün melodisi bu
Ümitlendim bir an o gelecek
Hüsran, yine hüsran yaşadım
--
Seher vaktinde gitmişti yârim
Bir pusula bile bırakmadan
Yine bir seher vaktinde şimdi
Hüsran yelleri esiyor yüreğimde
--
Gelmesi hüzün yüklü bir sevinç
Gitmesi dert yüklü bir kahroluş
Ne gelsin, ne de gitsin istemem
Hasret anaforunda düşlerimdesin
--
İstasyonda tek başımayım şimdi
Hüznüm tren çığlığında savruluyor
Trene ağır gelmiş hüznüm sancısı
Derin derin soluyor, çığlık atarak
--
Hayali kara dumanında kayboldu
Bana çığlığını ve dumanını bıraktı
Çaresiz bakışlarımda sır oldu tren
Boş hayallerle baş başayım şimdi
-*-

Can toprağım Ali Görgan’dan bir dörtlük. Teşekkürlerimle:

Güz yaprağı gibi bendim savrulan
Aklımın çeperi uçtu aniden
Küldü nazarımda hasretlik o an
Pişmanlık nâfile! gitmişti tren...