siz bir çiçeðe kardeþ olmalýydýnýz Aleksandra
beyaz yüzünüzde yer aramalýydý arý kelebek
o kadar ince bir dokunuþtunuz ki, görmediler
sesiniz daðýlýp gitti rüzgârlarla
anlamýydýnýz boþa savrulmayan sözlerin oysa
en çok size yakýþýrdý,düðümü sevgiyle açýlan söz
þöyle nokta kadar bir karaltý yoktu yüzünüzde
esintiye býraktýnýz nedense kýrýlgan ellerinizi
kimse tutmadý diye üzülürdünüz
bilmezdiniz ki diðer eliniz tutabilirdi yek diðerini
insan kalbi önce kendinin yaþamasý için atar
sonra sesini duyurur bir baþkasýna
ah Aleksandra! ben olmaya çalýþýrken siz
akþamlar yoksul bükülüþler býraktý kýrýlgan ruhunuza
sanki sura üfledi de israfil dümdüz oldu dünya
bir araba tekerleði gibi yuvarladýlar kaygan yerde
baþý göðe ermedi þeytan yüzlü adamlarýn
kapandý su yollarý, yaðmur göðüne çekildi
güçleri yetmedi, çölde mecnun olmaya
siz önünüzde eðilsinler istemezdiniz ama
deðer bulmak isterdiniz insan canýnda
bir kuru yaprak örneðin savrulmak istemezdiniz
yemyeþil, sýmsýký sarýlmýþken çiçeðiniz dalýna
düþsün istemezdiniz gülleriniz
ne de kurutulsun kökünüz
Ah Aleksandra! olmadý bakýn asvaltta topuk izleriniz
yalpalýyor konuþmalarýnýz gibi, düþtü düþecek bir kadýn
eski gülüþlerini arýyor, eteklerinin dokunduðu günlerden
bir adam çoktan kendi mezarýný kazmýþ, gömülmüþ
diðeri can çekiþiyor sevdadan
uzaklarda yankýlanan usul sevginizi arýyor son bakýþlarý
Glenay / 27. 11. 2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.