kalýn bir çizgi çizdik aramýza kasým yapraklarý aðlayýp düþtü gözyaþlarýmýzý bulutlardan saðdý anýlar kundaklandý sevdamýz bir bebe gibi terkedildi kendi halinde bacasý tüten kente herkes kendi sokaðýna yürüdü çöpçüler görmedi bu derin hüznü süpürüp durdular zamandan
gül bahçesiydi ilkin oturulan taþ üstleri bir çay içimi sohbet edilen zaman ellerimiz nasýl bulurdu birbirini oysa incir çekirdeðini doldurmazdý söz geleceðimizin üstünde bir inci parlar her þey yolunda sanýrdý yanýmýzdakiler bir anlýk bakýþta geçerdik kapalý bütün sýnýrlarý vurulan biz olmazdýk ateþ hattýnda
erken yaðmazdý güle kar gülüþlerimiz süslerdi masamýzý biz vardýk aramýzda dolaþan gölgelerde her çocukça heveste dolu dolu yaþanýrdý akþamlar gözlerimizde batmazdý güneþ ay saklanýp durmazdý, çatýnýn arkasýna bize oyun oynamazdý geceler her yüzünde seni seviyorum yazardý kimbilir belkide gerçekti
nerde kaldý o küçük mutluluklar kolumuza takýp yürümedik o çiçekli,kurdeleli sepeti kaç fare kemirip bitirdi aþk falan yaþamadýk dedik sonunda kaldýk yalanlarýmýzla baþbaþa elimizle çizdik kara kalýn çizgileri sonra baþkalarýna yükledik kabahati
ve sevdasýz geçti bunca zaman kasým gibi yapraklarýmýz yýrtýk, düþük güneþli bir günü özlüyoruz tersi yüzü var mý gerçeklerin?
24. 11. 2014 / Nazik Gülünay
Þiirimi yorumlayan hkarasahin arkadaþýma gönülden teþekkürler. Gerçekten çok güzel olmuþ..
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.