birkaç kuþ havalanýr göðsümüzden koparýlýp atýlmaya çalýþýlýr içimiz içimiz kalýr yalýn yalpa sancýyla özür, suretimizi karartmak olur bir geçit bulmaya çalýþýrken daðbaþýnda yaralý býrakýlmýþ kanadý vurulmuþ bir kuþ
dað bizi tanýr elimizdeki taþlarla kendi kendimizi vururuz son hýçkýrýk çiðnenir ayakaltýmýzda açmaya çalýþan kýr çiçekleri buhar olup yükselemeyiz yaðmak için yeniden daha güçlü rüzgârlarla içimizden içeri
açýkta kalýr öylece yaralarýmýz bir söz boðar sesimizi iyice kapanýr kimliðimiz içine düðümlenir boðazýmýzda çýkmaya hazýrlanan ses’ler ç’alýnýr tutuklanýr yankýlar
çaresiz deðilsiniz diyor ayaðýma takýlan bir taþ daha kimler kaldýrdý kimbilir bu aðýr taþlarý maðaraya kapatmak isteyenler gömüldü altýna nice kuþlarýn yaralarý kabuk baðlayýp da yükseldi doruklara nice kartallar uçtu daha karartýlmýþ ülkelerin üstünden yere kapanýp kalmadý insan kendi acýsýyla baþbaþa uçmaya niyetlendikçe bir kuþ
gözyaþý kalmaz ininde
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.