Uğulduyor Yel Yorgunu Yaprakları

Titrek bir iplik vardý
hayatla arasýnda
Vuruldu kendi dizlerinden
sýcak bir bað bozumunda...



Ne yandan baksa yaralýydý
salkým söðüt yüreði.
Gürültüye gitti
bir teneffüs saati...



Sancýyla uyandý bazen
azý diþli sabaha.
ve
Aðýr bir uykunun bastýrdýðý
küflü bir akþama...
Çektikçe içini
eksildi tesbih taneli sonbaharda...



Boþ zarlarýn içinde yaþadý hayatý
ha bire okuyup üfledi baþkalarý.
Týmar tutmadý yýlkýlý günleri
uçuk çalýntýsý anýlarda yýkandý.
Gözleri bulut
saçlarý çýð
gülüþünde derin çizgi vardý...



Sonsuzluðun bir ucu O
bir ucu sabýrdý.
Dizildi yalnýzlýk katar katar
uzun hava çaldý yýkým tümcesi
Gazete hüznü ile baktý raylara
yaðdý içine dolu dolu
yaþamkeþ yýllarýn yaðmuru...



Taþýdý sýrtýnda
seksen beþ yaþýn yükünü
Sonu belli bir dramada
bekleme salonu yoktu umudun...


Acý bandýralý gemi
yolunu çoktan tutmuþtu.
Demir atsa da bir sürü kafiyeye
ölüm þakaðýndan vurulmuþtu.
Öfkesi gülümseyen dudaðýnýn
kýyýsýna vurmuþtu...



Ferda Özsoy



Sosyal Medyada Paylaşın: