Yarıma Dokunma, Yara Alırsın

Denize saçlarýný uzatmýþ huzur istiyordu sadece kadýn,
Ellerinde bir acýnýn kaybolmuþ gerçekleri duruyordu.
Gözündeki hüzünler yüreðinden taþýyordu,
Sýðýnacaðý tüm limanlar onun uzaðýnda..
Þimdi neyi o sansa aslýnda o deðil,
Neyi kaybetse hep kendine uzak.
Bilinmezliklerde kendini arayan bir yolcuyu oynuyor,
Kalbi hep ayný hisse gebe.
Bir parça yalnýzlýðýna yanlýþ insanlar eþlik ediyor,
Ve içindeki insanlarla þimdi kaç kiþi?
Belkilerini tüketmek üzere rüzgarda,
Ýçinde kopan fýrtýnalarla baþ edecek gücü yok.
Bir güneþ doðsa ve üzerinde parlasa tüm yýldýzlar,
Gözleri yeniden umutla baksa, deðiþtirecek kaderi.
Sadece umuyor ve bekliyor geleceðine inandýðý günleri,
Ama yarým inancýyla.
Hep eksik cümleler fýsýldanýyor kulaðýna,
Duyularý hissizlikten ölecek.
Devrilecek tüm kaleleri göðsünde,
Sürüsünden ayrýlacak hüznün gardiyaný.
Acýlar dolusu bir mektup düþecek yüreðine,
Her yer talan, her yer yýkým.
Her þeyi kocaman bir yarým kalacak geride...

Alican Yýldýrým / Yarýma Dokunma, Yara Alýrsýn
Sosyal Medyada Paylaşın: