ne ki zaman orada bir yerde uyuklamýþýz habersiz söbeyle uyanmýþ,kalkýp öpmüþüz bütün kýyýlarýný herkesin ev evin yol yolun. bir uçurtma alýp vurmuþ kanatlarýmýzý göðe de ki dünya sen bir tek o hýzlý dilimde mi güzeldin ? harfsiz, ve yarasýz düþse bile bir bütün kalýrken inancýmýz..
II
sevdiði düþün göðüne saklanan olduk sýnýrýmýz hep ihmalden muaf siyah bir taþa döndü hayat yutkunmaya gelmiyor ne de hüzünçlü bir çaðrýyla renk açýp erimeye gelip oturduk dünyanýn ikindisine iþte bu boynu uzayan tozlu kitap kadar tuhaf..
yoktu yanýmýzda çocukluðumuz en çok da hiçbir þeysiz üþüdük..
/
söyleyin ey güneþin süvarileri ey göðün çocuk gözleri akþam kadar tenha oldu buralarý damla damla kayboluyoruz býr ýssýzlýkta yorgunuyuz yürümediðimiz adýmlarýn o alnýmýzý öpen sabahlardan haber edin düþsün gecelerin boynunda toplanmýþ hüzün yaðmurlarý..